ในอดีต TRI 111 Ethane และ CFC 113 ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในการขจัดคราบไขมันในการผลิตหรือการบำรุงรักษา CFC 113 สำหรับการล้างไขมันและทำความสะอาดพื้นผิวที่เปราะบาง ส่วน T 111 สำหรับส่วนประกอบทางกล

สาร 2 ชนิดนี้ถูกห้ามด้วยเหตุผลด้านสิ่งแวดล้อม

ไตรคลอโรเอทิลีนและเปอร์คลอโรเอทิลีน ซึ่งจำแนกทุก ๆ 2 CMR ไม่ได้เสนอทางเลือกในการทดแทน T 111 เป็นเวลานาน

HCFC 141 B ยังถูกห้ามด้วยเหตุผลด้านสิ่งแวดล้อม

ผู้ผลิตจึงหันมาใช้สารละลายไฮโดรคาร์บอนโดยธรรมชาติ

แม้ว่าตัวทำละลายฮาโลเจนที่ถูกเติมด้วยคลอรีน โบรมีน หรือฟลูออริเนตไม่ติดไฟ โดยมีพลังการขจัดไขมันที่ดีเยี่ยมและความเร็วในการระเหยที่รวดเร็วมาก แต่ตัวทำละลายไฮโดรคาร์บอนจะมีความเร็วในการระเหยที่เชื่อมโยงกับจุดวาบไฟ ยิ่งต้องการเวลาในการแห้งเร็วขึ้น จุดวาบไฟก็จะยิ่งต่ำลง พลังตัวทำละลายก็มีจำกัด

ไม่สามารถใช้ในเฟสไอได้ ไม่อยู่ในถังอัลตราโซนิกอีกต่อไปเมื่อจุดวาบไฟต่ำกว่า 80°C ในกรณีนี้ สามารถใช้ในเครื่อง A3 ได้เช่นกัน

การจัดประเภทใตัวทำละลายไฮโดรคาร์บอนใหม่เมื่อเร็ว ๆ นี้โดยกฎระเบียบของ CLP, เป็นอันตรายจากการกลืนกิน, H 304 และถึงแม้ว่าความเสี่ยงจะจำกัดอยู่ที่การดื่มหรือการสูบน้ำทิ้ง (ดูย่อหน้า ประเด็นด้านกฎระเบียบ หัวข้อ ประเด็นทางพิษวิทยา ชื่อความเสี่ยงจากการกลืนกิน H 304) ทำให้ผู้ใช้หา สารละลาย “ตัวทำละลาย” ที่ไม่มีรูปสัญลักษณ์อันตราย